Dat is een vraag die ik toch geregeld krijg. Wat is oudercoaching, wat doe je eigenlijk?
Laat ik beginnen bij het begin, waarom ik mijn focus wil leggen op ouders. En later zal ik uitleggen wat oudercoaching nou eigenlijk is.
Mijn passie is eigenlijk ontstaan door cliënten die ik heb mogen begeleiden waarvan de kern van waar ze tegenaan liepen te herleiden was naar hun jeugd en sommigen nog voor en tijdens hun geboorte. Tenslotte wordt daar toch de basis gelegd. Beschadigd basisvertrouwen en hechtingsproblematiek zijn een basis voor psychische problemen.
Toen ik begon met coachen had ik ook jongeren als doelgroep maar gaandeweg merkte ik dat ik daarmee aan het worstelen was. Hoe kan ik hun goed begeleiden als er thuis niks verandert? Met alle respect voor ouders, ik ga er altijd van uit dat ouders de beste intenties hebben. Dus nooit een verwijt naar hun maar het is wel een moeilijke doelgroep. Als je kind probleemgedrag laat zien stuur je toch eerst je kind naar de hulpverlening en ga je niet eerst zelf, toch?
Soms zijn het maar simpele aanpassingen in je zijn en omgang met je kinderen, dat tot grote veranderingen kunnen zorgen bij jouw kinderen. Vaak hebben ouders nog veel oud zeer en hoe goed ze ook proberen hun kinderen op te voeden, het blijft ze achtervolgen. Velen zijn zich niet bewust wat voor invloed alles heeft op het kind.
Wist je dat de meesten onder ons, ons halve leven bewust of onbewust bezig zijn onze opvoeding te boven te komen?
Afwijzing
De grootste pijn zit in het niet gehoord, gevoeld en gezien te worden als kind. Dat is zo enorm breed maar de kern is gewoon afwijzing. Afwijzing is de grootste trigger voor ons allemaal!
Waarom wordt iemand bijvoorbeeld boos, verdrietig of jaloers? Gewoon omdat men zich afgewezen voelt. En dit kan je weer herleiden naar vroeger in grotere of kleinere maten. Als er werd gezegd, ‘Je moet aandacht geven aan je innerlijke kind’ dacht ik altijd, rot op, wat een onzin, zweverig gedoe! Inmiddels weet ik dat die uitspraak klopt. Jij als klein kind (innerlijke kind) reageert op gebeurtenissen van nu. Als jij nu niet gehoord, gezien of gevoeld wordt, reageer jij hierop doordat jij je bijvoorbeeld verdrietig of boos of gekwetst voelt. Je voelt je afgewezen en deze triggers zijn te herleiden naar vroeger. En als je nog iets dieper wilt gaan zit op afwijzing de zelfafwijzing — ik ben niet goed genoeg, hoe had ik dat nou kunnen doen, ik ben een mislukkeling, allemaal mijn schuld en ga zo maar door — een bodem voor verslaving, eetstoornissen, PTSS, Burn out, zelfbeschadiging, etc.
Emotieregulatie
Emotieregulatie, één van de moeilijkste dingen bij een mens. Hoe kan dat nou toch? Gaan we toch weer terug in de tijd.
Voorbeeld 1
Jouw kind heeft verdriet, wat zijn de meest voorkomende reacties van een ouder?
“Stil maar lieverd, je hoeft niet verdrietig te zijn”
“Stel je niet zo aan, zo erg was het nou ook weer niet”
‘Zo kusje erop, weer over”
Maar wat zeg je nu eigenlijk als ouder? Verdriet mag er niet zijn, niet zo gek dat je als volwassenen liever niet huilt!
Dit voorbeeld geldt ook voor boosheid. Maar nu komt het, jij bent eigenlijk diegene die het weg wilt hebben want dat doet iets met jou. Boosheid is vervelend, voor de mensen om jou heen of het triggert iets bij jou, irritatie-machteloosheid-boosheid-angst-en ga zo maar door. Probeer maar eens te voelen wat het met jou doet als je kind weer eens boos of verdrietig wordt.
Voor mij kwam het als een enorme opluchting toen ik erachter kwam dat ik er niks mee hoefde. Het mocht er gewoon zijn en ik was de veilige achterban.
Moeilijk? Jazeker. Als ouder zit het willen verzorgen en voorkomen dat je kind zich niet fijn voelt, het zit in ons systeem. Maar er zit nog een andere kant aan het niet mogen zijn van emotie.
Voorbeeld 2
Een dreumes van twee wordt boos omdat ze geen koekje mag voor het eten. Ouder raakt gelijk geïrriteerd , stuurt haar naar de gang of naar haar kamer. Wat gebeurd hier met het meisje? Het leert als je jezelf bent je afgestoten wordt dus uit verbinding, wat nou net het ergste is voor een kind. Kind wil juist in verbinding blijven met ouders/verzorgers. De volgende keer als zoiets gebeurd zal ze in overleving stand gaan staan om te kunnen blijven verbinden. Dus zich niet uiten of een andere vorm gaan zoeken.
Wat wij ook wel eens vergeten als ouder, dat het stukje brein die zorgt dat wij rationeel na kunnen denken of de consequenties van te voren goed kunnen inschatten pas volgroeit is als ze 25 jaar zijn. Dan zijn ze pas bij hun volle verstand.
Kinderen leven voornamelijk vanuit hun reptielen brein, op gevoel en instinctief. Bedenk dan eens als wij als volwassenen keer op keer zeggen en laten voelen dat dat niet oké is!!! Dan gaan ze op overlevingsstand… Dat zich kan uiten in woede aanvallen, zich afsluiten, sociaal wenselijk gedrag, zorgen voor jou als ouder, eetstoornissen, pest gedrag, zelf beschadiging, gamen, vormen van autisme, ADHD/ADD en ga zo maar door. De zelfafwijzing groeit en groeit, ze voelen zich afgewezen en voelen dat ze er niet mogen zijn. Of eigenlijk dat weten ze niet, vaak hebben ze geen idee waarom ze doen zoals ze doen totdat ze volwassen zijn en in therapie moeten (bij wijze van).
Wat leer je?
Als je dit allemaal zo leest, kan je je wellicht wat beter begrijpen waarom ik me focus op de ouders ipv het kind. Je probeert het als ouder allemaal goed te doen, maar vaak komt jouw ‘eigen zeer’ omhoog.
Tijdens mijn opleiding als paardencoach en cref behandelaar kwam ik mijzelf daarin ook behoorlijk tegen. Zowel geldend voor mijzelf maar ook voor mij en mijn kinderen. Maar door het volgen van deze opleiding had ik een drive gevonden om alles te leren over hoe het in elkaar zat zodat mijn kinderen niet de dupe zouden worden van mijn rugzak!
– Het mogen loslaten van het opvoeden
– Je leert met vallen en opstaan, precies dat, door te laten ervaren. En jij krijgt het vertrouwen in je kind dat het goed komt (heel belangrijk).
– Gaat het even ‘mis’ dan ben jij hun veilige plekje om te reguleren. Zonder dat wij proberen te verbeteren of toch nog even zeggen ’Zie je nou wel, ik had het toch gezegd!’.
– Pijn mag er zijn, verdriet mag er zijn en boosheid en teleurstellingen. Alles mag er zijn.
– Zo leer je zelf en hen omgaan met tegenslagen en succesmomentjes
In een volgend blog zal ik dieper ingaan op de diverse onderliggende lagen.
Ben je nu getriggerd en benieuwd of ouder coaching wat voor jou kan zijn? Neem dan vrijblijvend contact met mij op.